Gleðileg jól

Eins og svo oft áður hafa síðustu vikur fyrir jól verið annasamar. Yngsta sonardóttir mín, hún Rakel Ýr í Jaðarkoti,  þurfti um miðjan desember að dvelja á sjúkrahúsi í nokkra daga og var móðir hennar þá þar með henni. Það var vitaskuld nú heldur til þess að auka álag á heimilinu þessar síðustu vikur fyrir jól.

Ég gerði það tvo morgna að fara niðureftir í Jaðrakot og vera hjá börnunum þar á meðan pabbi þeirra var í morgunmjöltun því mamma þeirra var fyrir sunnan með Rakel litlu. Ég kom þangað um hálf sex og börnin í fasta svefni. Ég lagði mig bara í stofusófan og var þar þangað til búið var að mjólka. Ég var svo farin aftur áður en börnin vöknuðu

Það sem ég vissi ekki þá, en kom í ljós seinna um morguninn þegar Hrafnkell Hilmar 5 ára sonarsonur minn sagði systkinum sínum frá, var að hann hafði vaknað á meðan ég lá þarna í sófanum. Ég hef sennilega sofnað. Kvöldið áður hafði Hrafnkell farið að dæmi eldri systkina sinna og sett skóinn  sinn út í glugga. 

Hann mundi það frá síðustu jólum að það gat verið vænlegt til árangurs. Það var nefnilega von á fyrsta jólasveininum um nóttina. Nú vaknar hann þarna í morgunsárið. Hann er nú víst nokkuð vanur því að vakna snemma og fara á fætur á undan öðrum á heimilinu. 

Nú var hann ekki alveg viss hvað klukkan var orðin. Það var smá beygur í honum því hann mundi að von gat verið á honum Stekkjastaur um nóttina. Hann læddist því varlega fram án þess að kveikja ljósið og skymaði í allar áttir í myrkrinu. 

Þegar hann kom fram í stofu sá hann að etthvað var í sófanum. Hann áttaði sig strax á því að það gat ekki verið jólasveininn. Í fyrsta lagi gat það ekki staðist að jólasveininn lægi upp í sófa á þessum anna tíma. Í öðru lagi sá hann það, þó skuggsýnt væri, að þessi vera í sófanum var ekki í rauðum fötum. 

Hann lagði því saman tvo og tvo og komst að þeirri skynsamlegu ályktun að þetta hlyti að vera hreindýrið sem var þarna í sófanum. Einhvers staðar varð það að vera á meðan jólasveinninn var að setja í alla skóna á bænum. Það var líka einboðið að hreindýrið varð að nota hverja stund sem gafst til þess að hvíla sig og því rökrétt að fleyja sér í sófan þegar færi gafst.

Hrafnkell vildi nú alls ekki verða fyrir því óláni að vera valdur þess að hreindýr jólasveinsins myndi fælast. Hann læddist því varlega til baka inn í rúmið sitt og lagðist þar. Hann var pínu ánægður með sig að hafa upplýst leyndarmálið um jólasveininn. Hann sofnaði fljótlega aftur vongóður að það biði hans eitthvað í skónum þegar hann myndi vakna aftur.

Og það klikkaði ekki.