Umf. Vaka hefur staðið fyrir útreiðatúr hér í Flóanum síðsumars um langa tíð. Reyndar er það svo að ég man eftir fyrsta túrnum og tók þátt í honum.  Það mun líklega hafa verið árið 1976 en þetta muna engir lengur nema "elstu menn". 

Síðan þá hefur þetta verið liður í starfi félagsins og eitt af mörgu sem Umf. Vaka tekur sér fyrir hendur til þess að efla félagsandann í Flóanum. Skipulag reiðtúrsins miðast við að sem flestir geti tekið þátt. Þarna kemur saman ungt fólk á öllum aldri en aldurmunur þátttakenda í lífaldri getur verið nokkuð mikill. Gefur það atburðinum enn meira gildi. 

Það var svo nú á sunnudaginn var sem farið var. Farinn var hringur um hálendi Flóans. Áð var við Skotmannshól þar sem atburðir sem áttu sér stað löngu fyrir tíð ungmennafélagsreiðtúrsins, og getið er í Flóamannasögu, voru rifjaðir upp.

Ég lét þetta ekki fram hjá mér fara og mætti. Kolbún Katla í Lyngholti var að sjálfsögðu einnig mætt ásamt báðum foreldrum sínum. Þó við höfum verið þarna þrír ættliðir saman þá var Kolbrún Katla alls ekki yngst í ferðinni og ég ekki heldur elstur.

Þetta var hin ánægulegasti útreiðatúr í alla staði. Þátttaka var góð. Veðrið og félagsskapurinn var frábær. Eins og í öllum alvöru ferðalögum kemur ýmislegt óvænt fyrir en ég held að allir hafi samt komist heilir heim.

Í norðanáttinni sem nú er hér er ekki alveg laust við það að manni finnist haustið nálgast. Ég vil nú samt halda mig við það að það sé sumar enn. Samt er það nú svo að ýmislegt bendir til þess að það sé nokkuð liðið á það.

Töluvert vantar upp á að byggið, sem hér var sáð til í vor, hafi náð næganlegum þroska. Hinsvegar lítur út fyrir að það geti orðið  töluvert að magni ef það fær tækifæri til. Til þess að svo megi verða þarf einhverjar vikur af hlýindum enn. Síðasta vika var góð með rekju á nóttinni og sólskini og hita á daginn.

Ég notaði tækifærið á laugardagsmorguninn og smalaði fénu samann og bólusetti öll lömb og gemlinga. Þó þannig hafi nú staðið á þennan morgun að allt mitt heimafólk var ekki heima bætti ég það upp með því að nota gesti sem hér í sárasakleysi  litu við. Var því um nógan mannskap að ræða og  gekk verkið hratt og vel fyrir sig.

Nú er þjóðfélagið aðeins farið að snúast af stað aftur eftir sumarfríin. Samt er það svo að víða er  fólk enn í fríum. Leikskólinn hér í sveit er nú byrjaður aftur og kennarar grunnskólans eru mættir til vinnu. Það styttist í að nemendur mæti í skólann eftir sumarfrí.

Á vettvangi sveitarstjórnar hefur þetta sumar, til þess að gera, verið rólegt. Mikill munur er að ekki hefur verið um sömu vandræði að ræða með neysluvatn í sveitarfélaginu og síðustu sumur. Þar kemur til ný stofnlögn sem tekin var í notkunn í sumar sem hefur gert það að verkum að hægt hefur verið að tryggja vatnsnotendum í sveitarfélaginu nóg af góðu vatni.

Lokafrágangur á skólabyggingunni stendur nú yfir. Nú þegar skólastarf í Flóaskóla hefst verður í fyrsta skipti um heilstæðann grunnskóla að ræða með öllum 10 bekkjunum.

Mörg stór verkefni bíða svo sveitarstjórnar að takast á við á næstu misserum.  Má þar t.d. nefna að nú þarf að fara að hefja vinnu við endurskoðun á aðalskipulagi sveitarinnar og samræma í eitt heilstætt aðalskipulag. Einnig þarf að að fara að taka ákvörðun um með hvaða hætti húsnæði Leikskólans verður stækkað.  Ýmislegt fleira væri hægt að telja upp og ég á ekki von á að um neinn verkefnaskort verði að ræða.

Ég hef gaman af því að ferðast um landið og alltaf áhugavert að koma á staði sem maður hefur ekki komið á áður. Sem betur fer hef ég haft tækifæri til þess í gegnum tíðina og hef ég komið í flestar sveitir á Íslandi. Þó er það svo að víða eru staðir þar sem maður á eftir að koma og sumir ekki svo langt frá Flóanum.

Ég skrapp inn á Hrunamannaafrétt seinnipartinn í gær en þangað hef ég ekki komið áður. Fór með hest fyrir Jón í Lyngholti í Svínárnes og sótti annan sem heltist hjá honum. Jón er þarna í nokkra daga hestaferðalagi í góðra vina hópi.

Það var skemmtilegt að keyra þarna inneftir í glaða sólskini og góðri fjallasýn. Það var glatt yfir ferðamönnunum enda varla annað hægt á hestbaki í rjómablíðu á fjöllum.  
 
Nú er bara spurning hvort maður lætur verða af því að skella sér á fjall í haust.