Árlega stendur Skipulagsstofnun fyrir samráðsfundi með sveitarfélögunum i landinu. Ég sat slíkan fund núna s.l. fimmtudag og föstudag austur á Hellu ásamt öðrum sveitarstjórnarfulltrúum og sveitarstjóra Flóahrepps.

Skipulagið er helsta stjórntæki sveitarstjórnar og um leið helsti samráðsvettvangur við almenna íbúa. Þó það sé skýrt tekið fram í skipulagslögum að sveitarstjórnir fari með skipulagsvald hvert í sínu sveitarfélagi er málið ekki svo einfalt að það sé eingöngu rætt og afgreitt inn á borði sveitarstjórnarinnar.

Samráðsferli við almenning er bundið í lögum og þó ég sé alls ekki á móti því að það sé mikið og gott, er um bæði tímafrekt og dýrt ferli að ræða. Það væri vel þess virði að velta fyrir sér hvort hægt væri að nota bæði tíma og pening betur nú er. Hver tillaga að nýju skipulagi eða breyting á eldra skipulagi er marg kynnt og auglýst. Í hvert sinn, á öllum stigum skipulagsferilsins, þarf að útbúa gögn til þess að fjalla um og kynna.

Fyrir utan kostnað við gagnaútbúnað, auglýsingakostnað, og vinnu við umsýslu á öllu þessu kynningarferli er um gríðalega tímafrekt ferli að ræða. Það veitir því ekki af að hafa tímann fyrir sér ef menn eru að huga að framkvæmdum. Þá skiptir litlu máli hvort um stóriðjuver eða útihús í sveit er um að ræða.

Ríkisvaldið sjálft hefur einnig talsverð áhrif á skipulagsvinnu sveitarfélaga. Ýmis lagasetning bindur hendur sveitarstjórna í sinni skipulagsvinnu. Í sumum tilfellum er ríkið með skipulagsvaldið á sinni könnu þrátt fyrir það sem stendur í skipulagslögum.

Í því sambandi má nefna áætlum um vernd og nýtingu náttúruauðlinda.s.k. rammaáætlun. Í lögum um hana er kveðið á um að sveitarstjórnum beri að taka tillit til hennar í sínu skipulagi og þau hafa til þess ákveðin frest frá því að Alþingi afgreiðir hana. Það er reyndar fyrst og fremst talað um að gera verði ráð fyrir þeim virkjanakostum sem flokkaðir eru í nýtingaflokk í áætluninni á skipulagi. Það er óljósara í lögunum með hvaða hætti á að fara með virkjanakosti sem verða í bið flokki og jafnvel verndarflokki.

Það gengur hægt að afgreiða þessa rammáætlun og á meðan eru sveitarfélög í óvissu um hvernig þau eiga að haga sinni skipulagsvinnu. Það er annað sem einnig er í óvissu og stendur upp á ríkisstjórn þessa lands en það er að nú eru rúmlega tvö ár frá því að ný skipulagslög gengu í gildi en enn á eftir að setja reglugerð við lögin.

Illmögulegt er að standa í aðalskipulagsgerð eða endurskoðun á aðalskipulagi vegna þessa ástands. Í nýju skipulagslögunum er talað um ýmsar breytinga m.a. um flokkun lands. Í þeirri vinnu sem í gangi hefur verið við gerð reglugerðar er reynt að útfæra þetta. Á meðan niðurstaða liggur ekki fyrir veit enginn hvernig á að vinna eftir nýjum lögum.  
 

Það atvikaðist svo að ég  komst í ágætan útreiðatúr á föstudaginn langa en þá var riðið út með Selfyssingum í Árborgarhreppi. Tilefnið var, að þá var með formlegum hætti, tekinn í notkunn brú á reiðleiðinni úr Tjarnarbyggð niður á Eyrabakka. Hestamenn í Flóanum riðu að brúnni  beggja megin frá til þes að vera viðstaddir athöfnina.

Það er reiðveganefnd hestamannfélagsins Sleipnis sem á veg og vanda að þessari brúargerð. Nefndin, með Einar í Egilsstaðakoti í broddi fylkingar, hefur  unnið ötullega að því að opna reiðleiðir og leggja reiðvegi vítt og breitt um allan Flóann. Verkefnið er risastórt en reiðveganefndin, m.a. með styrk frá sveitarfélögunum, er þegar komin af stað með ýmis verkefni sem m.a. miða að því að koma eitthvað af hestaumferðinni  frá akvegunum.

Þar sem Jón í Lyngholti hafði í vetur aðstoðað Einar í því að koma áður nefndri brú fyrir þótti tilheyra að hann mætti við vígluna. Við setum reiðhrossin á kerru og keyrðum með þau að "Stóra-Aðalbóli" í Tjarnarbyggðinni. Þaðan riðum við með með öðrum hestamönnum af svæðinu að  brúnni. Þessi  brú, sem er gömul trébrú frá vegagerðinni, var sett á stóra áveituskurðinn sem grafin var á sínum tíma á mörkum Sandvíkurshrepps hinum forna og Eyrabakkahrepp hinum forna.

Mikill fjöldi var samankominn við brúna bæði af hestum og mönnum.  Að ræðuhöldum og borðaklippingum loknum var riðið til baka. Allur hópurinn stoppaði síðan hjá þeim Maddý og Jónasi í Tjarnarbyggðinni og þáðar veitingar.  Að þvi loknu riðum við Jón áfram með þeim sem komu frá Selfossi þangað upp eftir.

Ekki töldum við viturlegt að halda mikið lengra áfram þar sem við vorum báðir einhesta og  u.þ.b. 20 km eftir til að komast heim.  Hrossin voru því sett á kerru aftur og keyrð heim. Þetta var hin skemmtilegasti túr í fallegu veðri og góðra vina hópi.