Það er alltaf blíða þessa dagana. Nú er þetta að verða árviss viðburður hvert sumarið af öðru að það er boðið upp á verðurblíðu vikum saman. Það er reyndar alltaf not fyrir gott veður þannig að ekki ætla ég að kvarta undan því.

Lífið er nú samt flóknara en það að eitthvað eitt veður sé best og önnur veður verri. Veðrið spilar nefnilega stórt hlutverk í stóra samhenginu. Við sem höfum beina afkomu af jarðargróðanum áttum okkur vel á því. Afkoma í rekstrinum ræðst að stórum hluta hvernig til þess að afla heyja. Þá skiptir máli bæði magn og gæði heyfengsins.

Það hefur undanfarin sumur ekki verið mjög flókið að ná heyjum með nútíma tækni og nútíma tíðafari. Nú í sumar voru síðdegisskúrir þá daga sem mest lá undir hér á bæ reyndar svolítið að valda þjóni. Þetta voru ekki neinar smáskúrir heldur úrfelli með þrumum og eldingum.



Við elstu feðgarnir á bænum höfum þann starfa nú þessa dagana að keyra heim rúllunum af fyrsta slætti. Verkið er heldur viðameira en síðustu ár þar sem grasspretta er með allra besta móti. Þar kemur til að hér hefur ekki verið allveg eins þurrt og í fyrra og það hlínaði fyrr í vor.

Kornuppskera er líka mun vænlegri nú en oft áður. Allt korn er nú skriðið hér á bæ en það er þremur vikum fyrr en í fyrra.

Þó heyin séu mikil í ár þá geri ég ráð fyrir að um eitthvað lakari gæði geti verið að ræða. Þegar sprettur mikið og hratt er grasið fljótt að spretta úr sér og svo voru áður nefndar skúrir ekki til þess fallnar að auka gæðin.

Nú stendur til að kjósa til forseta á laugardaginn. Það hafa sem betur fer nokkrir lýst sig reiðubúna til þess að taka að sér embættið.  Nú reynir bara á þjóðina að velja þann sem henni þykir bestur.

Það óvenjulega við þessar kosningar nú er að sitjandi forseti hefur fullan vilja til þess að gegna starfinu áfram. Það hefur ekki þótt ástæða til þess áður ef sitjandi forseti  vill halda starfinu að leggja í mikla vinnu við mótframboð og kosningabaráttu. Ef til þess hefur komið þá tók þjóðin varla eftir því og sitjandi forseti kjörinn með yfirgnæfandi fylgi.

Nú bregður öðru vísi við. Nú er fjöldi mótframboða og töluvert lagt í kosningabaráttuna. Umræðan snýst reyndar svolítið um sitjandi forseta og störf hans. Augljóst er að hann nýtur ekki sama almenna traust og fyrirrennarar hans gerðu meðan þeir voru í starfi. Enda er hann búinn upp á sitt einsdæmi að gjörbreyta  starfinu og hlutverki þess í sinni embættistíð.

Hann hefur tekið sér meiri pólítísk völd en nokkur annar forseti hefur gert. Hann hefur stillt sér upp sem "öryggisventli" fyrir þjóðina gangvart þeim stjórnvöldum sem þjóðin kýs yfir sig. Það fellst aðallega í því að hann leggi persónulegt mat á það hvaða mál eru það "stór" að rétt sé að hann taki til sinna ráða og hafi afskifti af afgreiðslu þeirra.

Ýmislegt í þessari umræðu veldur mér heilabrotum og finnst mér þversagnir í ýmsu því sem haldið er fram.  Þeir sem mest tala um lýðræðið og að færa eigi völd til fólksins ætla að setja traust sitt á forsetaembættið.  Þetta gengur svo langt að mér finnst eins sumir haldi það, að það verði allt eitthvað lýðræðislegra ef völd forseta eru aukinn.

Talað er jafnvel um það að forsetinn eigi að segja Alþingi fyrir verkum ef honum sýnist svo og hann eigi hiklaust að vísa mönnum úr ríkisstjórninni ef honum þykir ástæða til.

Mér finnst akkúrat ekkert lýðræðislegt við þetta. Ef það er nauðsynlegt, sem það sjálfsagt er, að almenningur geti tekið fram fyrir hendurnar á starfandi stjórnvöldum verðu að finna einhverja betri lausn á því.

Það er engann vegin boðlegt að vera háður, í þessum efnum, duttlungum einnar mannesku þ.e. þeirri sem gengir embætti forseta hverju sinni.  Hægt er að spyrja sig núna, ef sitjandi forseti nær ekki helming greiddra atkvæða hvort meirihluti þjóðarinnar treystir honum þá ekki. Hann gæti samt sem áður ná kjöri til þess að gegna starfinu áfram,

Ættarmótið um síðustu helgi tókst ljómadi vel. Það voru rúmlega 70 manns sem gátu mætt og áttum við skemmtilegan dag saman



Byrjað var í Egilsstaðakoti og hún var góð kjötsúpan sem Kota-fjölskyldan bauð upp á.



Lömbin hjá Þorsteini Loga vöktu mikla athygli og gæti ég trúað að í hópnum hafi verið sauðfjárbændur framtíðarinnar.



Þegar hópurinn kom svo hingað í Kolsholt var boðið upp á kaffi á verkstæðinu. Þar var m.a. hægt að skoða ýmis verkfæri og áhöld frá búskapar tíð afa og ömmu.





Mikla athygli vakti einnig líkön sem pabbi smíðaði í vetur af húsaskipan á tveimur jörðum sem afi og amma byggðu upp á sinni æfi. Þessi líkön eru listasmíð en hann naut aðstoðar hjá mömmu við að mála og annan frágang.

Afi og amma byrjuðu sinn búskap í Fagurhlíð í Landbroti 1921 og byggðu þar upp öll hús. Þar var bæjarlæknum veitt undir íbúðarhúsið og hann látinn knýgja rafstöð sem var í kjallaranum. Var þetta eitt af fyrstu húsum á landinu sem hafði rafmagn.

Seinna eftir að þau fluttu suður byggðu þau svo upp nýbýlið Láguhlíð í Mosfellssveit á árunum 1945 til 1948. Þar er ég fæddur og ólst upp til 10 ára aldurs. Hægt er að fræðast betur um lífshlaup afa og ömmu hér:Safn heimilda um æfi og störf Þórarins Auðunssonar.



Ættarmótinu lauk svo með grillveislu í Þjórsárveri og þar var haldin kvöldvaka.



Þar stigu á stokk ýmsir listamenn ættarinnar og skemmtu okkur hinum. Það er hún Kolbrún Katla í Lyngholti sem hér syngur lagið "það er komið sumar" við góðar viðtökur ættarmótsgesta. 

Þetta var virkilega skemmtilegur dagur og vil ég þakka öllum sem tóku þátt fyrir frábæran dag.

Hægt er að sjá fleiri myndir frá ættarmótinu í myndaalbúm.