Veðurfarið

Það hefur löngum verið þannig að stæðsta og áhrifamesta breytan í afkomu bæði manna og dýra er veðurfarið.  Þannig hefur það verið frá örófi alda og er enn. Ekki er allveg víst, að með nútíma lifnaðarháttum, átti sig allir á því.

Sú stétt manna sem einna mest er með þetta samhengi á hreinu eru bændur. Nú um miðjan þennan mánuð skall á vetrarveður með fannfergi og ísingu víða norðanlands. Þessi bilur náði þegar verst lét hér aðeins suður fyrir jökla og truflaði smalamensku á afréttum í einn dag.

Norðlendingar urðu hinsvegra fyrir töluverðu tjóni. Fjárskaði varð talsverður. Fé fennti og fjöld fólks stóð í stöngu dögum saman við að leita og grafa fé úr fönn og koma því síðan heim. Ég átta mig vel á því hversu erfitt þetta hefur verið og í raun þrekvirki unnið.

Tjón varð víða m.a. á raflínum, girðingum og ýmsu öðru. Hjá bændum norðanlands bætist  það við að víða, vegna þurrka  í sumar, eru heyfengur lítill. 

Hér í Flóanum hefur tíðarfarið það sem af er þessu hausti verið gott. Þó ekki hafi verið hægt að smala einn daginn í norðurleitini vegna snjóbils var að öðru leiti þokkalegt veður á fjalli. Þegar ég reið innúr á þriðjudaginn í fjallvikunni var ágætis veður og fínt veður framan af miðvikudeginum.

Við lentum að vísu í slagviðri í lok dagsins og smalað var í rigningu allan fimmtudaginn. Skyggni var samt þokkalegt á þeim slóðum sem ég fór um. Það var reyndar nokkur þoka austar á afréttinum.

Síðustu dagar hafa verið þurrir og hefur  kornsláttur gengið vel. Unnið hefur verið dag og nótt við að slá þá akra sem eftir eru í Flóanum og sér nú fyrir endan á því þetta haustið. Hér á bæ er búið að binda rúmlega hundrað rúllur af þurrum hálmi. Við ættum ekki að verða hálmlausið í vetur eins og í fyrra.