Sorpstöð Suðurlands tekur nú þátt í sameiginlegri leit að framtíðar urðunarstað fyrir sorp með Sorpu á höfuðborgarsvæðinu, Kölku - sorpeyðingarstöð Suðurnesja og Sorpurðun Vesturlands.  Allt frá því að sorpurðun var hætt á Kirkjuferjuhjáleigu  1. des. 2009 hafa þessi mál verið í nokkru uppnámi hér á Suðurlandi.

Málin hafa verið leyst með samningi við Sorpu um að urða í Álfsnesi það sorp sem til fellur til urðunnar.  Þessu fylgdi auðvita stóraukinn kostnaður sem varð til þess að sveitarfélögin á Suðurlandi hafa tekið upp stórbætt vinnubrögð við að ná verðmætum úr ruslinu áður en það fer til urðunar.  Sorp til urðunnar hefur nánast minnkað um helming á örfáum árum vegna þessa.

Það virtist koma mörgum á óvart hvað mikill árangur náðist fljótt í því að minnka sorp til urðunnar. Það hefur hinsvegar leitt til þess að kostnaður á hvert kíló sem fer til urðunnar er talsvert meiri en áður var.  Stæðsti kostnaðarliðurinn í sorpurðun er stofnkostnaður ýmisskonar en sorpurðunarstaðir þurfa að uppfylli ströng skilyrði vegna umhverfisþátta. Það er dýrt að opna nýjan urðunnnarstað.

Ljóst er að það er hægt að ná enn betri árangri í flokkun á rusli og í raun er ekki ásættanlegt annað enn að aðeins óvirk efni eins steypubrot, jarðefni, gler og annað slíkt verði urðað. Urðunnarstaður sá sem nú er verið að leita að er því allt annars eðlis en sú sorpurðun sem þekkst hefur fram að þessu.

Sorpstöð Suðurlands metur stöðuna þannig að hagkvæmara er að vinna áfram með Sorpu  frekar en að ætla sér að opna nýjan urðunnarstað fyrir suðurland.  Það er ósennilegt að það verði urðað í Álfsnesi um aldur og æfi og því er nú leitað að nýjum sameiginlegun urðunnarstað til framtíðar.

Sveitarfélögin á suður- og vesturlandi eru nú með til meðferðar erindi þess eðlis að benda á hugsanlegan stað til sorpurðunnar. Mikilvægt er að menn átti sig á þeim breytingum sem hafa orðið eins og ég lýsti hér áðan. Einnig að áfram verði unnið markvisst að meiri flokkun á sorpi og ekki síður að minnka framleiðslu á sorpi.

Annars hefur leit að urðunnarstað ekki alltaf gengið vel.  Þó allir vilji losna við sitt rusl á einfaldan og ódýran hátt vill enginn hafa ruslahaug í garðinum hjá sér. Þetta hefur gjarna viljað vera eins og í sögunni um  Litlu gulu hænuna.

Í dag eru tvö ár liðin frá því að hún Ásta Björg Jónsdóttir í Lyngholti kom í heiminn.( Nýr afkomandi () )  Eins og ég spáði til um þá höfum við töluvert bjástrað saman í þessi tvö ár. Ásta er mikill orkubolti og heldur honum afa sínum alveg við efnið þegar það fellur í hans hlut að líta eftir henni. Hún er síkát og brosandi. Við skemmtum okkur oft vel saman.


Þessi mynd var tekinn á sunnudaginn var þegar haldið var upp á afmæli heimasætunnar. Með á myndinni eru systkinin hennar Hjalti Geir og Kolbrún Katla

Frændi hennar, hann Hrafnkell Hilmar í Jaðarkoti er aðeins 18 dögum yngri en hún.( 6. barnabarnið () ) Þó hann fari kannski ekki alveg eins hratt yfir og hún frænka sín er hann engu að síður athafnasamur. Þegar þau hittast er oft mikið fjör og skemmtilegt að vera til.


Þegar mikið er verið að bjástra er nauðsynlegt að fá sér eitthvað orkuríkt að borða.




Ástu fannst hún ekki sjá kýrnar nógu vel standandi á jörðinni. Hún hljóp því viðstöðulaust upp í hliðgrindina. Þegar Hrafnkell sá til hennar fannst honum rétt að kanna málið og sjá hverju það breytti að príla þarna upp

Við þrjú á góðri stund í sumar

Þau geta verið fjölbreytt verkefnin sem maður er að fást við. Bæði  frá degi til dags eða á einstaka dögum. Að vera í búskap og starfa samtímis að sveitarstjórnarmálum gerir það að verkum að maður verður seint verkefnalaus. Ég leyfi mér að líta svo á að fjölbreytt verkefni geri lífið áhugaverðara. Menn geta svo haft skoðanir á því hvort maður er nógu fjölhæfur til þess að valda þessum  verkefnum svo vel sé.

Flestir dagar byrja þó allir eins hjá mér. Ég fer á fætur um kl hálf sex á morgnanna og byrja daginn á morgunmjöltum. Það er ekki fyrr en að þeim loknum að ég fæ mér minn daglega hafragraut , lít kannski yfir moggann og kíki stundum á netið. Hlusta svo gjarnan á fréttir í úvarpinu kl átta. Það sem eftir lifir dagsins er síðan aldrei eins frá einum degi til annars.

Um síðustu helgi var ég hér heima og nýtti m.a. tíman til þess að laga birgðastöðuna í haughúsinu.  Það er ekki áhugavert að fara inn í veturinn með fullt haughúsið. Af langri búskaparsögu er maður búinn að læra að það er ekki alltaf á vísan að róa að þurfa að keyra skít um miðjan vetur. Fyrir utan það að það er afskaplega  léleg nýting á verðmætum bera skítinn á freðna jörð.

Á mánudagsmorgnum er ég á skrifstofu Flóahrepp.  S.l. mánudag byrjaði dagurinn á því að ég og sveitarstjórinn tókum á móti mönnum frá Arionbanka sem vildu kynna okkur starfsemi og þá þjónustu sem eignastýringarsvið bankans er að bjóða. Þetta var áhugaverð kynning en þar sem Flóahreppur er hvorki í mikilli eignaumsýslu eða í þörf fyrir sérstakri fjármögnum  akkúrat þessa stundina höfum við kannski ekki mikið verið að velta þessu fyrir okkur.

Strax að þessum fundi loknum hittum við, ásamt skipulagsfulltúanum og fleirum úr sveitarstjórninni, aðila hér í sveit sem eru að láta vinna deiliskipulag fyrir sig. Ekki eru alltaf allir ánægðir með það sem verið er að fjalla um í skipulagsvinnu. Þegar í deiliskipulagi verið er að fjalla um nýja starfsemi þá hafa nágrannar oft á tíðum athygasemdir við það.

Samráðsferli er tryggt í lögum og mikilvægt er fyrir sveitarstjón að vanda sig í þessari vinnu og vega og meta sjónarmið allra.  Sú skylda hvílir síðan á sveitarstjórn að taka endanlega ákvörðun. Þá þarf að hafa að leiðarljósi að reyna að einhverju leiti að taka tillit til allra sjónarmiða, meta samt raunverulega hagsmuni fram yfir óraunverulega, heildarhagsmuni fram yfir sérhagsmuni og  langtímahagsmuni fram yfir skammtímahagsmuni.

Eftir hádegi á mánudaginn kom ég síðan á skrifstofu Búnaðarsambandsins. Vegna úttektar á jarðarbótum er orðið nauðsynlegt að fyrir liggi túnkort af öllum jörðum sem eru með einhverja ræktun. Nú dugar ekki lengur neitt rassvasabókhald og heimatilbúin exelskjöl yfir tún-, grænfóður- og kornræktina hjá manni.  Þetta er nú svo sem ekki flókið mál í dag og þau hjá búnaðarsambandi vinna þetta fljótt og vel með manni.

Síðdegis var svo fundur á sveitarstjórnarskrifstofunni með fulltrúum  frá meðeigendum sveitarinnar í félagsheimilinu Þjórsárveri ásamt formanni rekstrarstjórnar Félagsheimilanna í Flóahreppi. Verið var að fara yfir breytingar sem nú verða með tilkomu þess að nú er einn húsvörður ráðinn sameiginlega í húsnæðið Flóaskóla og þjórsárver.

Það stóð heima að loknum þessum fundi var komið að seinnimjöltum í fjósinu. Eftir mjaltir kom svo Þorsteinn Logi til að rýja féð.  Kvöldinu vörðum við Kolbrún því  í að draga kindur í rúningsmannin. Það gekk ljómandi vel og var búið að taka af öllum ám, hrútum og lömbum fyrir kl. 11:00.

Meira var nú ekki tekið fyrir þann daginn.