Í svona tíðafari eins og nú er, snýst tilveran að stórum hluta um snjómokstur. Þjóðfélagið allt er meira og minna háð því að samgöngur séu greiðar. Eftir allmarga nánast snjólausa vetra hér í Flóanum er verkefnið í ár allt í einu að glíma við snjóavetur.

Það eru núna að verða kominn tvegga mánaða snjóakafli og má sega að baráttan við snjóinn hafi staðið, með stuttum hléum, allan tíman. Sveitarfélagið í samvinnu við Vegagerðina stendur að snjómokstri á vegunum. Auk þess þurfa margir að glíma við snjómoksur heima hjá sér m.a. vegna gegninga og ýmissa annarra atriða. Eins og bara að komast með bílinn út á veg eða koma mjólkurbílnum að fjósinu o.þ.h.

Það er talsverð vinna að skipuleggja snjómokstur svo vel sé. Verkefnið kostar mikið og gæta þarf þess að verkið nýtist sem flestum. Það er því alltaf spurning hvenær tímabært er að moka. Það er ekki mjög físilegt að standa í mokstri þegar skefur jafnharðan aftur. Það kemur líka að takmörkuðu gagni að opna seint að degi eða að kvöldi ef allt er orðið ófært aftur að morgni.

Vegakerfið í Flóanum er bísna langt og að hluta lélegir og illa uppbyggðir vegir. Þó Flóinn sé ekki svo ýkja stór að flatarmáli getur snjóað misjafnt á svæðinu í svona tíðarfari og því ekki alltaf einfalt að meta stöðuna frá einum stað. Sveitarstjórinn í Flóahreppi ásamt verkstjórum Vegagerðarinnar standa því í ströngu nú flesta dagana. Bæði við að meta þörf á mokstri og koma vertökum að verki. Einnig við að veita upplýsingar til íbúa og svara fyrirspurnum þeirra um hvort og hvenær verði mokað.

Kröfur og þörf fólks er nokkuð misjöfn um þessa þjónustu. Fólk er misjafnlega háð því að komst leiðar sinnar og það er á misjöfnum faratækjum til þess. Sumir eru reyndar ekki síður háðir því að fólk komist til þeirra t.d. þeir sem eru með ferðaþjóustu og/eða selja aðra þjónustu heima hjá sér. Einnig eru margir í rekstri sem þurfa á aðföngum að halda og að koma afurðum frá sér.

Sjálfur var ég við snjómokstur stóran hluta úr deginum í gær. Ég byrjaði á því fyrir hádegi að moka frá fjósinu þannig að sláturhúsbíllin kæmist að. Einar hjá SS á Selfossi hafði samband í gærmorgun en vegna ófærðar um allt suður- og vesturland varð hann að breyta áætlunum sínum. Í stað þess að senda bílana einhvert lengra út í ófærðina taldi hann skynsamlegra að reyna að ná í sáturgripi hér nær sér. Við áttum pantað fyrir nokkra kýr í slátrun í næstu viku og var gripið til þess að taka þær frekar.

Þegar ég var búinn að afgreiða kýrnar á sláturhúsbílinn fór ég að moka frá hinni hliðinni á fjósinu svo mjólkurbíllinn kæmist að. Að því loknu var mokað frá fjárhúsdyrunum svo hægt væri að komast inn með rúllu fyrir féð.

Þegar því var lokið mokaði ég LandRoverinn út en hann var innikróaður upp á hlaði við íbúðarhúsið. Við komum heim í fyrrakvöldi um hálf ellefu og þá var ekki mikill snjór á hlaðinu. Þegar ég fór svo út í fjós morguninn eftir var skaflinn í hliðinu vel á annan meter á hæð og náði langt fram á veg.

Nú virðist hann vera að byrja að snjóa aftur. Reyndar er verið að spá hláku þegar kemur fram á daginn.
       

Það hefur töluvert verið fjallað um salt í fjölmiðlun að undanförnu. Ástæðan er að hér á landi hefur verið selt salt til matvælaframleiðslu sem ekki er ætlað til slíkra nota. Þó þetta salt hafi verið hér á boðstólum svo árum skipti og rannsókn sýni að lítill sem enginn munur er á þessu salti og salti því sem sem ætlað er fyrir malvæli er það að sjálfsögðu ekki ásættanlegt.

Íslendingar hafa verið og eru að byggja upp mikinn eftirlitsiðnað með öllu mögulegu og ómögulegu.  Það er ekki alltaf sem maður skilur áherslurnar í þessu eftirliti öllu. Skýringarnar sem maður helst fær að verið sé að innleiða reglur frá evrópusambandinu. 

Þessi uppákoma með saltið og einnig varðandi áburðinn sem hér var seldur og ekki stóðst skoðun, sýnir kannski á hvaða leið við erum. Grandaleysi gagnvart því sem flutt er inn er algert á meðan fjöldi manna er að telja vaska og blöndunartæki, athuga hvort hundurinn eða kötturinn fer ínn í fjós og annað í þeim dúr hjá innlendum framleiðslufyrirtækjum.

Fjölmiðar hafa, í þessu máli eins og mörgum öðrum, ekki endilega kappkostað að vera upplýsandi um málið. Það er farið hamförum í hverjum fréttatímanum á eftir öðrum án þess að manni virðist að þeir viti almennilega um hvað verið er að fjalla. Iðnaðarsalt getur orðið að götusalti og enginn svo sem veit eða reynir að upplýsa hvað verið er að tala um.

Mér finnst stundum eins og það sé verið að segja sömu fréttina bara aftur og aftur. Þetta átti m.a. við um, ekki síður alvarlegra mál, silikonbrjóstapúðana sem hér hafa verið notaðir. Þegar búið var að segja okkur stanslaust frá þessum 440 konum sem fengið hafa slíka púða í á aðra viku í öllum fréttatímum var ég alveg hættur að fylgjast með. Í hvert sinn sem ég ætlaði að fara að hlusta á fréttir var ég óðara farinn að sjá fyrir mér 880 iðnaðarbrjóst.

Það getur nú bara verið nokkuð yfirþyrmandi.   
 

Í þessari viku hefur hér verið unnið í að einangra og klæða hlöðuveggini að utan. Þetta er liður í þeim framkvæmdum sem þeir Sigmar og Kristinn hafa unnið að en þeir eru að setja upp verkstæði í austur hlutanum af hlöðunni.

Þetta er reyndar viðameira verkefni en það þar sem til stendur að einangra og klæða alla veggina á hlöðunni. Auk verkstæðisins eru í hlöðunni geymslur, kornstía, fjárhús, og hesthús. Auk þess sem þar er aðstaða sem nýtist við gjafir inn í fjós.



Á þessum árstíma er gjarnan boðið upp á fjölbreytt veðurskilyrði við verklegar framkvædir utanhúss og þannig hefur það verið síðustu daga. Hér hefur t.d. verið bæði frost, snjóbilur, sumarblíða og slagveður og allt það sem rúmast getur þar á milli í þessari viku. Verkið tosast nú samt áfram en áfram verður unnið í þessu næstu daga.



Þegar ég kom að þessu með strákunum einn daginn var ég settur í að koma steinullinni fyrir á norðurveggnum áður en byrjað var að klæða hann með bárujárninu. Má sega að þennan dagpart hafi ég því verið settur í einangrun.